Het noordelijke grensgebied van Ecuador herbergt een grote biologische diversiteit. Het telt maar liefst 530 vogelsoorten, waarvan 15 bedreigd, 56 amfibiesoorten,waarvan 15 bedreigd, met daarnaast een rijke etnische en culturele diversiteit (Awá, Pasto, Afro en mestizo). Helaas wordt dit waardevol gebied op steeds meer vlakken bedreigd.

Omdat het zoveel natuurlijke rijkdommen bezit trekt het vele ontginningsprojecten aan. De landbouwgrens rukt daarbovenop steeds verder op, met daarbij gepaard ontbossing en slecht bodembeheer. Ondanks deze rijkdom is het een van de armste regio's van Ecuador, met meer dan 90% van de bevolking die geen toegang heeft tot basisdiensten. 

In het gebied zijn verschillende initiatieven ontwikkeld om openbare, particuliere en gemeenschapsbeschermde gebieden te consolideren. In Ecuador gebeurt dat vaak met ACUS, gebieden die worden aangeduid als 'Gebied van Behoud en Duurzaam Gebruik' (Área de Conservación y Uso Sustentable). De provinciale regering van Carchi richtte daarom het ACUS Andes Occidentales del Carchi op, dat de verbinding bevordert tussen het El Ángel Ecologisch Reservaat, La Comuna Pasto La Esperanza, het Golondrinas Beschermd Bos, particuliere en gemeenschapsgebieden van de PSB (en het Awá inheems gebied, waardoor het páramo-ecosysteem en het tropisch woud met elkaar worden verbonden.

In de Diagnose voor de ACUS zijn er door de bevolking verschillende problemen vastgesteld. Er is onvoldoende institutionele afstemming tussen ministeries, overheids-, particuliere en gemeenschapsorganisaties om de integrale en duurzame ontwikkeling van de regio te bevorderen. Er is te weinig inspraak en betrokkenheid van de plaatselijke bevolking bij de uitwerking van ontwikkelingsvoorstellen van de overheid, zoals het geval is bij mijnbouw in gebieden die van belang zijn voor het natuurbehoud. Een derde probleem is te weinig institutionalisme met betrekking tot het beheer van de watervoorraden, terwijl hier toch verschillende belangrijke waterbronnen voor menselijke consumptie en irrigatie van productiesystemen vandaan komen. Verder is er weinig deelname van de stedelijke en plattelandsbevolking aan nieuwe modellen voor duurzame ontwikkeling waarin de door bossen en veengebieden geleverde milieudiensten naar waarde worden geschat. Tot slot zijn er nog de weinig duurzame productiesystemen, die te lijden hebben onder de droogte die het gevolg is van de klimaatverandering in de regio.

Hoog tijd dus om werk te maken van een slim en duurzaam beleid. Het VFTB ondersteunt daarom een project van de lokale organisatie Altropico om de vele gemeenschappen in deze buurt te versterken. Een betere kennis van de wetgeving doet meer mensen participeren. Door samenwerkingsverbanden op te zetten, houdt iedereen meer rekning met lekaar en staan ze sterker tegenover andere groepen. Het bevordert verder ook de professionaliteit van de medewerkers als er een sterker en duidelijker kader is om het beheer van de gronden uit te voeren. 

Zeker met het oog op grote bedrijven die ontginningen willen doen, is het belangrijk dat de lokale gemeenschappen sterk in hun schoenen staan. Wanneer ze zien dat het bos en hun gronden meer of evenveel waard zijn én dat het duurzaam is, dan kiezen ze minder snel voor de quick win van de grote industriële spelers.